R van RIA

Die dingen

Literaire Scheurkalender, 28-12-2007

Mijn vriendin Ria – een schat, eerlijk, bedachtzaam, attent – reikte me een schoenendoos aan. Ze had haar man Gerd, een pionier in desktoppublishing, geholpen bij een kantoorverhuis en daarbij zijn wegwerpgedrag gecounterd. “Ik denk dat jij die dingen kunt gebruiken,” zei ze. De doos bleek gevuld te zijn met koperkleurige paperclips, allemaal dezelfde, groot formaat, de drie boogjes glad, de vier rechte stukken golvend – ik kan het duizendvoudige geschenk intussen met de ogen toe beschrijven. Want of ik die dingen kan gebruiken! Er gaat geen dag voorbij of ik heb wat te klasseren, tekst, post, documentatie, en dikwijls een mengeling van dat papieren trio. De voorraad in de doos vervult al twee decennia mijn bureaubehoefte eraan en blijkt onuitputtelijk te zijn, omdat er altijd wel weer Ria-paperclips vrijkomen bij het reklasseren, archiveren, elimineren van papieren en je ziet van hier dat ik die dingen achteloos meegeef met het oud papier – “geen wegwerpgedrag” staat virtueel op de schoenendoos geprint. 

Ria zelf is in een kerstweek halverwege die twee decennia doodgegaan, vijftig plus, borstkanker, het klassieke geval toegepast op een uitzonderlijke vrouw. Sindsdien hanteer ik haar bijdehante paperclips met niet te onderdrukken wrevel. Die stomme dingen blijven zomaar bestaan, terwijl mijn lieve vriendin halverwege haar leven werd onderbroken en al jaren is vergaan.