S van SEMPÉ

Mijn idool 

Vele van mijn idolen liet ik in mijn al lange leven achter mij, maar Sempé (1932-2022) was er een voor altijd. Als tiener zonder zakgeld hield ik een knipselboek bij met Sempé-tekeningen die ik in tijdschriften vond. De vergeelde tekening van de kinderen op het dak in de regen plakte ik niet in, maar hing ik met punaises aan de muur in mijn meisjeskamer. Boeken, postkaarten, ingelijste affiches en covers, Sempé neemt wel wat plaats in rondom mij. En zijn dagkalender gaat hier al jaren mee zonder dat ik hem beu word, integendeel: iedere ochtend fleurt hij bij een kopje koffie de start van mijn dag op, en zie 23 januari, een van mijn favorieten. Waarom ben ik zo dol op Sempé? Waarom, daarom, kíjk, tot in het allerkleinste detail.