U van UURWERK

Als Alice

Literaire Scheurkalender, 17-1-2007

Opstaan, dat moet dan maar, eraan beginnen, het kan niet anders, je dit en je dat staan op het dwingende programma van vandaag. Zodra ik me in beweging heb gezet, begint de dag automatisch te lopen en is er geen ontsnappen aan. Even de ogen sluiten, me in gedachten verplaatsen, de ogen terug openen en om me heen kijken in de grootse, paleisachtige ruimte waarnaar ik me heb gekatapulteerd. Ik ben terug in het metrostation Cais do Sodré in Lissabon, sta er op de lopende band. Op de tegelmuren links en rechts hollen konijnen met me mee, magere exemplaren met angstige gezichten, de ogen halvelings gericht op het uurwerk in hun opgeheven voorpoot en halvelings vooruit blikkend, net niet in paniek. 
“O jee! Ik kom nog te laat!” schijnen ze te foeteren, want al zijn ze niet wit (en wel azulejoblauw), natuurlijk zijn zij het vermenigvuldigde Konijn uit Wonderland en ben ik Alice die erachteraan loop.     
Maar zie, op mijn beurt verlies ik het voorthollende Konijn – toch niet meer dan een slaafse heraut van wat moet – uit het oog en laat ik me meedrijven op wat zich vandaag aan onverwachte gebeurtenissen aandient.